Iedereen kent het wel, je bent lekker aan het werk en je ziet je collega’s iets doen waarvan je denkt, “hé, dat ‘moet’ zo, want zo doe ik het!” Of bij (amateur) sport denk je vaak dat je dat zelf wel beter zou kunnen dan degene die een sportieve prestatie neerzet (of dit nou amateurvoetbal is of de Tour de France ;))
Zo zie ik regelmatig bandjes voorbij komen via mijn werk en in mijn vrije tijd die soms dezelfde nummers spelen als wij. Maar dan net even anders, iets langzamer, sneller of met een ander gitaareffect en drumritme. Dit doet me eerst altijd een beetje pijn van binnen. Wij willen vaak het origineel zo dicht mogelijk benaderen en daar voelen wij ons ook goed bij. Voor sommige bandjes is dit misschien anders of hebben de bandleden moeite met het spelen op de ‘juiste’ manier. Hoe vaak ik ze dan wel niet heb afgekraakt in mijn hoofd, dat wil je niet weten! (lees constant). Maar hoe vaker ik dit tegen kwam, hoe meer ik mezelf ook tegenkwam en er meer over na ben gaan denken. Want eerlijk is eerlijk, sommige nummers die wij spelen vind ik niet fijn om te spelen en geef hier zelf dan ook een eigen draai aan. Gewoon om het voor mezelf leuk te houden. Ik zorg natuurlijk wel dat het bij de rest van de partijen past. Maar zo zijn er ook nummers die ik zelf niet goed onder de knie krijg en daardoor gefrustreerd wordt omdat de originele partijen voor mij (nog) te moeilijk zijn. Hierbij probeer ik alles wel zo goed mogelijk te benaderen maar neem ik her en der een sluiproute en speel ik op de makkelijke manier.
Dus op het moment dat ik een ander bandje “onze” nummers zie en hoor spelen denk ik sinds kort niet meer meteen dat ze het fout doen, maar gewoon op een voor hun prettige manier! En als die manier niet helemaal bij mij past dan ligt dat aan mij, niet aan hen. Gooi ik er nog wel even een maar achteraan… Maar op het moment dat de partijen niet de juiste noten bevatten, de drums niet strak zijn, de band niet op elkaar is ingespeeld en, bovenal, de zang alleen maar vals is, dan ben je me kwijt en als het kan loop ik dan ook weg. Dat noem ik dan ook een vakkundige auditieve ramp. Dat kan voor niemand fijn zijn om naar te luisteren!
Vaak is het ook zo dat deze bandjes geen of weinig plezier uitstralen op het podium en er maar wat staan en er wel geluid uit de boxen komt maar geen muziek.
Nu weet ik wel dat wij als band ook niet perfect zijn, onze missers hebben, de zang misschien niet altijd perfect is en ikzelf niet altijd perfect met de drummer meeloop maar we doen zeker ons best om iets leuks neer te zetten en ik weet dat als iemand een misser heeft de rest het op zal vangen en dat we gewoon doorgaan met muziek en plezier maken. Als er nu iemand is die bij ons komt om te vragen of we er wel plezier in hebben dan zullen we diegene hartelijk bedanken voor hun komst en een enkeltje naar huis aanbevelen want ja, dat hebben we zeker wel en dat blijven we ook hebben tot we er bij neervallen!
See you, Mark